De kans op succes wordt door juristen gering geacht. De Raad van State toetst het besluit alleen marginaal, ofwel of minister Dijsselbloem in redelijkheid tot zijn besluit is gekomen. Wie het onteigeningsbesluit leest, kan tot geen andere conclusie komen dan dat de gang naar nationalisatie uitermate grondig en goed is beargumenteerd.
Omdat dit de eerste keer is dat de wet wordt toegepast is het desondanks uitermate goed om dat besluit nog eens grondig te laten toetsen.
Daarbij is deze procedure het begin van een lange juridische weg naar financiële genoegdoening. Iedere gedupeerde die een schadeclaim overweegt tegen SNS moet zich bij de Raad van State melden. Anders kom je niet in aanmerking voor vervolgprocedures bij bijvoorbeeld de Ondernemingskamer.
De minister moet nog een formeel bod doen op de aandelen nadat de Raad van State heeft gesproken en dat bod moet worden voorgelegd aan de Ondernemingskamer.
Als de ondernemingskamer het niet eens is met de prijs die de minister noemt, dan stelt zij een andere prijs vast, waar de minister zich vervolgens aan moet houden.
Ik neem aan dat het vooral overwegingen 52 en 55 uit het beschikkingsbesluit betreft.
Overweging 52 betreft het besluit om onderhandse leningen van in totaal 76 miljoen euro over te hevelen naar een stichting zonder kapitaal via een curieuze constructie. Niet de leningen zelf, maar de daarmee corresponderende (passieve) vermogensbestanddelen van SNS Reaal en SNS Bank worden onteigend. De vraag is of reguliere verplichtingen op deze manier kunnen worden overgeheveld naar een "lege huls" zonder instemming van de schuldeiser. Voor de juristen onder ons, dat ruikt naar paulianeus handelen. In lekentermen betekent dit het met voorbedachte rade voortrekken van een crediteur voor het doen van een (af)betaling. Dat is niet toegestaan omdat als een onderneming zijn schulden niet meer kan betalen, de schuldeisers naar rato van de vordering worden betaald.
Met name de FNV is hierover boos, want die hadden ooit een lening van 400 miljoen gulden verstrekt, waarop nog 20 miljoen euro is terug te betalen. Dat geld zijn ze nu kwijt.
Overweging 55 uit het besluit komt er op neer dat de minister alle mogelijke en toekomstige vorderingen van effectenbezitters op SNS Reaal en SNS Bank wil onteigenen. Op die manier wil de minister voorkomen dat hij naast een gewone compensatie ook nog een schadevergoeding moet betalen wegens vroeger wanbeleid bij SNS. De minister vindt dat onterecht omdat beleggers op deze wijze alsnog een vergoeding van hun verlies zouden kunnen realiseren. Een merkwaardige redenering, want daarmee sluit je de wettelijke mogelijkheid uit dat gedupeerde aandeelhouders toch een deel van de (onterechte) schade zouden kunnen claimen.
Enquete?
Voor de aandeelhouders is er ook nog de mogelijkheid om een enquete procedure in te stellen bij de Ondernemingskamer. De feiten zoals die in het Interventiebesluit worden geschetst bieden daarvoor de mogelijkheid, want het heeft er alle schijn van dat er reden is om te twijfelen aan juist beleid bij SNS.
Een mogelijk onbedoeld gevolg van de nationalisatie is dat de voormalige aandeelhouders geen aandeelhouders meer zijn en een dergelijke procedure niet kunnen starten. De enige die dat kan is de Staat die nu alle aandelen in bezit heeft. De VEB maakt zich hier nogal boos over en dat lijkt me niet geheel onterecht.
Je kunt echter aannemen dat de Staat er ook belang bij heeft om de Ondernemingskamer onderzoek te laten doen, want dat kan de basis vormen voor een schadevergoedingsprocedures tegen (voormalige) bestuurders en commissarissen.
Daarbij hebben de vennootschap zelf, de advocaat-generaal bij het Gerechtshof Amsterdam en de betrokken werknemersorganisaties nog het recht op het aanvragen van een dergelijke procedure.
Dat onderzoek komt er dan ook wel, denk ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten