De beschermingsconstructies van Fort Fugro

Het geschil tussen Fugro en Boskalis over een van de beschermingsconstructies is afgelopen dinsdag in een kort geding gewonnen door Fugro.

Hierdoor staan beschermingsconstructies in een klap weer in het nieuws.

Toch is Fugro helemaal geen uitzondering. In hoofdstuk 9 van mijn boek Grondslagen van Corporate Governance behandel ik zes in ons land veelgebruikte beschermingsconstructies en een vijftal in Amerika gebruikelijke voorbeelden van de zgn. Pandoraconstructies.

Beschermingsmaatregelen zijn er dan ook in velerlei vormen. In Nederland zijn er drie zeer populair: de certificering van aandelen (geen stemrecht bij beleggers), prioriteitsaandelen toekennen (dat geeft zeggenschap op specifieke onderdelen, zoals bestuursbenoemingen) en het geven van optierechten op preferente aandelen (dat leidt tot vermindering van stemrecht aan bestaande aandeelhouders. Al deze rechten worden ondergebracht in stichtingen, die volgens de statuten veelal onafhankelijk opereren van de vennootschap.

Volgens een interessant overzicht in het Financieele Dagblad hebben in de AEX 18 bedrijven enige vorm van bescherming aangelegd. Van de 23 bedrijven in de Midkap-index zijn er slechts zeven zonder zo'n constructie.

Fugro is een opvallende onderneming in dit overzicht omdat het maar liefst drie beschermingswallen heeft opgeworpen tegen mogelijke vijandige overnames.

Certificaten van aandelen

Van Fugro worden geen aandelen op de beurs verhandeld maar certificaten van aandelen. Deze worden uitgegeven door de Stichting Administratiekantoor Fugro, dat zelf de aandelen houdt.

Deze stichting heeft het stemrecht op de aandelen op de aandeelhoudersvergadering en mag stemmen op alle aandelen van daar niet vertegenwoordigde beleggers.
De certificaathouders mogen overigens wel bij de Stichting een stemvolmacht opvragen teneinde zelf aan de aandeelhoudersvergadering deel te nemen.

Uitgifte van preferente aandelen in Fugro

Fugro kent ook de mogelijkheid om preferente aandelen te geven aan een andere stichting, de Stichting Beschermingspreferentie aandelen Fugro. Bij Fugro is dit maximaal het aantal uitstaande aandelen voor bemoeienis van de stichting minus  één  aandeel. De invloed van de gewone aandeelhouders is ook daarmee in een keer tot nul gereduceerd.

Uitgifte van preferente aandelen in twee cruciale dochters van Fugro

Twee dochterbedrijven van Fugro, de beide op Curaçao zetelende Fugro Consultants International en Fugro Financial International, hebben aan een aparte Stichting Continuïteit Fugro de mogelijkheid gegeven om (via een calloptie) preferente aandelen in beide dochters te nemen. In feite worden daarmee bij een vijandig overnamebod de operationele activiteiten uit het beursgenoteerde bedrijf onttrokken.

Men noemt een dergelijke constructie de kroonjuwelenbescherming omdat een bevriende stichting voor een klein bedrag de belangrijkste onderdelen van het concern kan overnemen.

Hierdoor koopt degene die een vijandig bod wil uitbrengen in feite een lege onderneming en dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Boskalis heeft inmiddels zijn belang in Fugro verder uitgebouwd en heeft nu ruim een kwart (25,1 procent) van de aandelen in handen.

Boskalis stapte in november 2014 in bij Fugro met een belang van rond de 15% en breidde dat in januari 2015 uit naar ruim 20%. Dat heeft geleid tot veel speculatie op een aanstaand overnamebod, maar Boskalis houdt vol dat het daar niet op uit is.

Afgelopen dinsdag stonden de twee maritieme dienstverleners nog tegenover elkaar in de Rechtbank in Den Haag.

Boskalis wilde een stemming afdwingen tijdens de komende aandeelhoudersvergadering over de derde beschermingswal die Fugro kan inzetten tegen een vijandige overname. De rechter wees die eis echter af.

Voorlopig is daarmee de belegering van Fort Fugro door Boskalis nog niet erg succesvol.

Is zo'n constructie effectief?
Daarover zijn de meningen verdeeld.
Bescherming is comfortabel voor het bestuur omdat ze daarmee een vijandige koper (tijdelijk, want de meeste beschermingsconstructies gelden maar voor een bepaalde tijd) op afstand kunnen houden.
Voor de aandeelhouder is bescherming niet zo gunstig omdat ze daardoor een minder gunstig bod op de aandelen ontvangen.
Door de inzet van een beschermingsconstructie staan de zittende aandeelhouders ook ineens buiten spel, omdat ze niets meer te vertellen hebben.
Dat betekent ook dat het bestuur aan de macht is en meer te zeggen heeft dan de aandeelhouders.
Deze (tijdelijke) onbalans in de zeggenschapsverhoudingen is in principe geen goede zaak.
De reden daarvoor is dat het allerbelangrijkste principe van aandeelhouderschap (one share, one vote) daarmee wordt doorbroken.
Natuurlijk kan het bestuur stellen dat de beoogde overname niet in het belang is van de vennootschap.
Uiteindelijk zijn het de aandeelhouders die daarover in de aandeelhoudersvergadering moeten beslissen.