Topvrouwen

Het zal u niet ontgaan zijn dat minister Jet Bussemaker samen met VNO NCW een databank heeft opgericht van 295 vrouwelijke topmanagers die kwalificeren voor het commissariaat. Het is de bedoeling om talentvolle vrouwen die tot nu toe onder de radar blijven, naar voren te schuiven.
Bedrijven zijn weliswaar niet verplicht om te werven uit deze talentenpoel, maar ze moeten er wel aan denken dat als deze poging tot zelfregulering niet lukt de minister van plan is een quotumwet uit te vaardigen.

Te weinig topvrouwen?
De achtergrond van dit initiatief is de uitspraak van de voorzitter van de werkgeversorganisatie VNO NCW dat er domweg onvoldoende capabele vrouwen zouden zijn.
Volgens Bussemaker zijn er genoeg en daar is deze database het bewijs van.
De overheid treedt hiermee op als headhunter en dat is al een vreemde zaak.
Het is bovendien de vraag wie uitmaakt wie er op de lijst komt en op basis van welke criteria.
Op de website topvrouwen.nl staan de volgende criteria vermeldt om op deze 'chicklist te komen':

• "Bestuurlijke/senior managerial ervaring
• Inzicht in complexe, grote organisaties
• Ervaring met strategische besluitvormingsprocessen
• Inzet om zelf een ‘endorsement’ te verkrijgen van een commissaris van de Top 200 bedrijven in Nederland
• Bereidheid om op verzoek van de consultant van Topvrouwen.nl het gesprek aan te gaan met een mentor."

Board ready
Als je aan deze criteria voldoet ben je "board ready' volgens Bussemakers Headhunters.
Ik waag dat te betwijfelen want deze criteria zijn nog lang niet voldoende en bovendien boterzacht.
Daarbij is deze databank een oplossing voor een schijnprobleem.
Ik heb op dit weblog al meerdere malen betoogd tegen de verenging van het begrip diversiteit tot een discussie over louter en alleen geslacht.
Diversiteit betekent ook aandacht voor minderheden zoals allochtonen, seksuele geaardheid e.d. Diversiteit betekent ook aandacht voor achtergrond, ervaring, nationaliteit e.d.

Ik krijg daar, net als Barbara Baarsma, zo langzamerhand "chronische jeuk" van.
Die kriebels worden alleen maar erger als ik het ingezonden stuk van Agnes Jongerius in de Volkskrant lees.
In een daverend feministisch betoog komt Agnes op voor de vrouwen:

"De 'old boys' nemen op hun beurt weer 'new old boys' aan. Dat is namelijk wel zo makkelijk, want ze kennen de sociale codes, hebben geen baarmoeder en dus ook niet al te veel verlof nodig."

Dat maakt dat, volgens Agnes, het Nederlandse bedrijfsleven nog steeds aan deze tunnelvisie lijdt waardoor onvoldoende gebruik wordt gemaakt van de talenten van vrouwen.
Nog een citaat:

"Het feminisme van nu gaat over gelijkheid van inkomen, status en waardering voor vrouwen. Het kan niet zo zijn dat wij afzien van streven naar gelijke kansen, omdat bedrijven het te veel moeite vinden om op zoek te gaan naar talentvolle vrouwen" 

Helaas Agnes, grote ondernemingen leiden is topsport, of je nu wel of geen baarmoeder hebt.
Het feministische argument van gelijke behandeling gaat voorbij aan het feit dat je allereerst de capaciteiten en ervaring moet bezitten om in de top te kunnen functioneren.
Pas dan kunnen kwaliteit en diversiteit elkaar versterken.

Belangrijk in deze discussie is dan ook de constatering van het CBS dat vrouwen vaker in deeltijd werken dan mannen. Dat is ook een verklaring voor de achterstand van vrouwen in managementposities. Als mannen en vrouwen voltijds werken blijkt dat er net zoveel managers zijn van beide seksen.
Zou het zo zijn dat die baarmoeder dan toch in de weg zit?